Hafta içi çalışıp, aralarda seyahat edip, saatlerce trafikte süründüğüm yetmiyormuş gibi hafta sonları da çocukları doğum günü doğum günü gezdiriyorum.
Bu veliler çocuk doğum günlerini gittikçe daha enteresan ortamlarda yapmaya başladılar. Geçen Pazar saat 13:00'te bir AVM içindeki eğlence dünyası stili bir yerde yapan oldu. Jelibon'u götürdüm. Sandım iki saate biter. Altı saat sürdü. Oğlan eğleniyor tabii, çıkası yok. Hadi o eğlensin diye içimden yarım saat daha dayan diye kendimi telkin ediyordum.
Ortam acaip geniş ve karanlık. Çocuk gözden kaybolup duruyor. Onu görebileceğim bir noktaya gitmeye çalışıp durmaktan totom yer görmedi. Artık sıkıntıdan kendimi tırmalamaya başlamıştım.
En son Jelibon'u eve gitmeye ikna etmek üzereydim ki son bir macera turuna çıktı çocuklar. Zaten başlarında birkaç tur rehberi olacakmış. İsteyen veliler çocuklarını rehbere emanet edebilirmiş. Ay dedim tamam, gitsin ben de bari hiç olmazsa oturarak beklerim. Bunu sesli söyledim. Etrafımdaki anneler benim için 'tembel annelerden işte kih kih' dediler.
Bu, 'saat 10'dan önce kalkamıyorum' diyen, ev hanımı oldukları ve çocukları okulda olduğu halde yatılı bakıcıları olan, (kankileriyle kahve ve alışveriş qeyfi için bile olsa) sabah evden çıkıp akşam döndükleri için çalışan kadından farkları olmadığını iddia eden bu Pazar gününde bile kırık fön çektirecek kuaför bulmuş kadınlar bana 'tembel' dediler. Yazdım bunu bir kenara.
Sonra bir ara topluca veliler sohbete oturduk. Herkes çocuğunun ödev yapmak istemeyişinden, ödevlerin zorluğundan falan bahsetti. Bütün akşam ödevle uğraşıyorlarmış. Ah yazık oluyormuş akşamlarına.
Abartmayın, dedim. Yirmi dakika sürüyor hepsi. Amma ağlandınız. Tembellik ediyorsunuz, diyerek beni tembel ilan edenlerden intikamımı aldım kendimce. Sinir oluyorum şu velilere.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder