Salı, Kasım 22, 2005

U2, Me Too!



Aksilikler dolu bir Cuma gununun aksamina annemi havaalanindan karsiladigim gibi, kankaya emanet edip Philips Arena'ya, U2 konserine yollandim. Hani anneme 'bunaldim, gel' demisim. Apar topar gelmis kadincagiz, onu normalde oldugu uzere JFK'de de karsilamamisim. Geldiginde iki yanagina birer opucuk kondurup, kankaya teslim etmis, tuymusum. Ayip mi? Ayip. Ama son dakikada 'basarilarimdan dolayi' bana bahsedilen U2 biletlerini annemin dizlerinin dibinde iki saat fazla gecirmek ugruna harcayamazdim. Benim icin U2'yu gormek, olmeden once yapilmasi gerekenler listesinde durmaktaydi cunku. Neyse iste, listedeki U2 maddesinin ustunu 18 Kasim Cuma aksami cizdim.

Soylemesi ayip, konseri şirketimin VIP suitinde izledim. Suit, sahneye yakin ama biraz yuksekte. Bir yaninda sicak ordovrler, obur yaninda soguk mezeler, sampanyandir, cerezindir, cipsindir, keyfin gicir yani. SIkIstIn mi, tuvaletin, banyon hemen yaninda. Kicin rahat koltuk goruyor. Halka karisip ustunu basini harap etmiyorsun. Ama konser moduna da giremiyorsun iste. Cosmaca ne mumkun. Brownie'ni isisirken 'aabi, Bono iyi got gobek yapmis' diyorsun. 'Hmm, bu sarkilarini o kadar sevmiyorum zaten, ben bi tuvalete gidiym', diyorsun. Konserin buyusu 'cool'lugunda heba oluyor, gidiyor.

Konseri birlikte izledigin kisiler de onemli. Suitte benden baska sirketten tipler vardi. U2'dan pek anlamadiklari belli. Oraya bedava icip bagirmaya gelmisler. Alenen U2'yu begenmediklerini de soyluyorlar. Ben 'I love them' dedim de direktorun biri mavis mavis kinadi beni. Yalakasi bir mudur de 'eki eki' yapti. U2 soyler. Direktor icer. Mudurleri sarhos esprilerine kibar kibar guler. Ne U2'yu ilahlastirdim gozumde ne de 'peeh'ledim. Begeniyorum iste kardesim. Gordum, izledim, rahatladim. Assaalama, di mi? Konserde bile hala yakalalik yapanlar utansin. Ya bir dur iki dakka yalama, di mi? Sen de iki dakka yalatma. Egomu sisir, terfimi ver, egomu sisirt. Sisirin, sisirtin, sisirttittittirin. Ic sesim degisti. "Hepiniz salaksiniz, hepiniz salaksiniz, hepiniz salaksiniiiiiiiz. Salaaaaak" diye- tabii ki- icimden bagirdim. Sonra da 'zikerim' diyip disari.

Acik hava iyi gelir dedim ki hayir, yok oyle bisi. Millet ucmus. Herkes mi cekti, herkes mi koptu kardesim? U2 Jamaikali devrimci bir reggae grubuydu da haberimiz mi yoktu? Kopanlar, devrilenler. Uzerime bayilanlar. Hayir, biraktik isi gucu, elalemin derdi gene beni gerdi.

-Guzelim senin arkadasin nerde, nasil gidiceksin evine?
-Ay yazik, evine mi biraksak, ortada mi biraksak?
-Bu mu arkadaslarin? Ver bakim telefonunu...
-Hello, Carolina? Yes, your friend is with me. She's quite drunk and says she needs to take Marta home. She is with me by the train station. Ok, I won't let her take the train. Ok, waiting.

..derken hatun arkadasini beklemeden piriltili bluzunun boncuklarini sikirdataraktan, stilettolarinin sivri topuklari kicini doverekten elimden kacti gitti. Hani hatunun tarzi da konser-disi. Oyle U2 konserine mi gelinir? Artik kurda kusa yem mi oldu, evine gidebildi mi, bilemiyorum. O kadarina sadece uc dakika kadar dertlendim.
Kafamdaki butun sekilleri silip atti bu hayat, bu sehir, bu asklar, bu ben, bu benim seklim hep ayni...




Hiç yorum yok: