Salı, Ocak 12, 2010

Düğün Masrafları

Bir memleketin yabancısı olma olma dilemması, özgürlük ve kardeşliğe indirgenebilir. Özgürlüğün keyfine karşı bir yere ait olmanın keyfi. Evinde kalan ait olmanın keyfini sürerken gurbete giden özgürlüğün sefasını sürer ve beraberinde gelen cefasını çeker, demiş bir akil adam. Amerika’daki cefalardan biri de kimsenin elalemle bir işi olmamasına rağmen düğün masrafının abarmışlığıdır.

Amerika’dan bir iş arkadaşım vardı. İki kızı vardı. Eşi üçüncüye hamileydi. Yoldaki bebeğin de kız olacağını öğrendiğinde gidip kızları için bir düğün fonuna girmişti. 20-30 yıla en az günümüzün 100 bin doları kadar para biriktirmesi gerekiyordu. Bana fon işini anlattığında dumur olmuştum. Ben de ona benzer yaşadığım bir durumu üçüncü dünya ölçeğinde anlatmıştım. Onlar bayılırdı benim bu oryantal hikayelerime. Ben de hiç germez, onları eğlendirirdim böyle. Annem bana ilkokuldayken Jumbo çatal-bıçak seti almıştı çeyiz olaraktan, dedim. Jumbolar memlekette yeniydi sanırım, çok değerliydi. Salondaki büfede kağıtlarına sarılı olarak kilitli kaldılar senelerce. On sene sonra piyasada çatal bıçak bolluğu oldu da annem kıyıp kendi kullanmaya başladı bunları. Yani aslında o kızlar büyüyene kadar belki düğün ve masrafları konusu tarih olur, dedim. Fonu boşuna fonlarsın o zaman, demeye getirdim.

Ruş’u da Amerika’da evereceğiz. İnşallah yaza. Önce bir mutlu olduk duyunca nişanı. Sonradan aranjmanına takıldık. Geyiğini de yaptık. Ciddiyetini de. Orta büyüklükte bir düğün planlayacaklarmış Virginia’da. Pablo’nun ailesinin yaşadığı şehirde, '60 kişi kadar'lık bir düğün.

O ne be? Orta büyüklük mü bu şimdi? Manular’ın ‘küçük davet’ dediği düğünde bile 100 kişi vardı rahat. Doğum günü partisi gibi 60 kişi. Sana Türkiye’den bile rahat 30 kişi gelir Ruş. Düella, Yonc, Kılçık, Dilocan, Ceycey, Manu ve kocası, Pelinat ve kocası, ben ve Şövalye. Annen, baban, iki kardeşin, üç beş akraban. O, bu, şu.

E, tamam işte, dedi. 30 kişi de Pablolar.
Zaten çocuğun çekirdek ailesi 5 kişi, Ruş. 50 yıldır oturdukları yerde akraba ve çevre toplamı 25 kişi mi?

Ya hayır, düğünün kocaman olması gerekmiyor elbette. Ama bizim durumumuzda bilinçli bir küçük tutulma durumu yok. Zaten geleceği varsa gelecek olan insan sayısı bu. Amerika’da herkes ıssız adam. Aileler de ıssız aile. Zaten daha kalabalık olmasa da iyi olur zira düğünler pahalı. Bu küçük şehirdeki miniş düğün bile 30 bin dolara çıkabilirmiş. Yuh, dedim ama şaşırmadım. Normalde kızın aile öder ama bizimkiler kendileri beraber ödeyecekler. Kıyma dedim. Ön ödeme yaparsınız o parayı evinize. Biz burda bakalım size düğün ayol. Hem bak kişi başına bir çeyrekten 100 kişi gelse 90*100=9000 liradan 6000 dolar eder. Orda altın da takmazlar hem. Beni dinler mi bilemem ama ben ona bir ön fiyat çalışması yapacağım*.

(Şöyle güzel manzaralı küçük bir mekanda, uygun fiyat olması açısından Ramazan ayında da yapabileceğimiz, 60 kişilik bir Istanbul düğünü aranjmanı çalışıyorum. Konuya dair fikirleriniz mühimdir.)

7 yorum:

melontheroad dedi ki...

Herkesin altın getirdiği koca bir yalan..Ayrıca eşli gelenler de tek altın getiriyor, dolayısıyla herkesin altın getirdiğini varsaysak bile yarısını hesaplamak gerek.

Yesim Arpat dedi ki...

Melocum, getiriyorlar ama düğünün kapsamına göre değişiyor o. Seninki nikahtı - tabii bizi önden nikaha alıp, kalabalığı boşaltıp sonra arkadan daha öz bir gruba yemekli düğün yaptıysanız bilemiycem. Nikaha küçük altına üç beş kişi ortak girer, evet.

Herbert dedi ki...

e hani kız nişanı oğlan düğünü yapardı?

Yesim Arpat dedi ki...

'Kız nişanı, oğlan düğünü yapar' kuralı TR için geçerli. Amerika'da 'nişan' yok zaten. Nişan, oğlanın evlenme teklif edip yüzüğü sunmasından ibaret.
Denk olsun diye sanırım o yüzüğün fiyatına dair bir takım kurallar var. En az oğlanın brüt iki aylık maaşı kadar olmalı mesela. Üç olursa daha iyi.
Ay ben bu Amerikan sosyal kurallarını yazıym yahu. Çok bomba şeyler çıkar.

Adsız dedi ki...

Valla Manu nun "kucuk davette" tam 120 kisi vardi ve allah icin takilar masraflari fazlasi ile cikardi. Ben de Hafiye'den yanayim. Is arkadaslarini cagirsa 60 kisi eder. En iyisi DC de arkadaslara yemek (onu da herkes kendi odesin Manu lar gibi)
Istanbul da dugun.

Ruty dedi ki...

amanin, bizim dugun mevzusu bloglara cikmis. Ne guzel ne guzel!

Hala karar veremedik bir seye! imdat. Burdaki ortalama dugun masrafi da Amerika ortalamasidir herhalde. DC Amerika'nin en pahali sehirlerinden biri. Burda her sey averajin 2 kati pahali yani:(

Biz dugunu biraktik bu ara, ev almaya ugrasiyoruz. Bakarsiniz bir de cocuk yapariz dugun yapmadan. Kim demis bu olaylarin alisilagelmis sirasi bizi baglar diye..

Yesim Arpat dedi ki...

Evet evet! Çocuk yapın bence de önce. Yani bırakın gitsin önce çocuk olursa olsun, ne var? Yaş 33 zaten. Yapana edene kadar 34 olacak. E, yani. Ancak.